Kop:
Een zieke sfeer

Auteur:
Navid Otaredian

illustratie:
meinbert gozewijn van soest Woordkader:

We voelen ons bedreigd, beledigd en in een hoekje gedreven

Intro:

De huidige politiek van scheiding in allochtoon en autochtoon levert Nederland grote economische schade op. Van een tolerante samenleving is Nederland verworden tot een land waar allochtonen worden nageroepen. Nederland is de beschaving voorbij.

Tekst:

Zeven jaar geleden antwoordde ik op een vraag van een journalist over mijn ideeën over de integratie van allochtonen in Nederland dat ‘werk, studie en zelfvertrouwen nodig zijn voor integratie’. Nederland is mijn land en het land waar ik als vluchteling een veilige haven heb gevonden. Nederland gaf mij de kans mijn capaciteiten te benutten en te worden wat ik nu ben.

Nederland is groot geworden omdat de samenleving openstond voor andere culturen en mensen. Ik had tot een paar jaar terug het gevoel een Nederlander te zijn en dat mijn kinderen hier als normale Nederlanders kunnen opgroeien. Maar helaas is het anders gegaan. Als trouw burger en gedreven ondernemer die al jaren probeert het Nederlandse bedrijfsleven te helpen zich verder te internationaliseren en een betere concurrentiepositie te verkrijgen, kan ik nu niet stil blijven. Hoogopgeleide allochtone mensen in Nederland vinden de sfeer in Nederland bedreigend en fout. Investeerders die ik in het Midden-Oosten en Afrika spreek, vinden dat Nederland en Nederlanders de migranten en buitenlanders niet mogen. Dit schrikt hun af om zich hier te vestigen en te investeren.
Economische groei staat prominent in de verkiezingsprogramma's van de politieke partijen. Onderzoek dan ook hoe groot de economische schade is die veroorzaakt wordt door de politiek van scheiding van Nederland in allochtoon en autochtoon en door de verallochtonisering van 1 miljoen Nederlanders met een andere oorsprong. Ik heb het niet alleen over het afschrikwekkende effect voor buitenlandse investeerders. Ik heb het niet alleen over vertrekkende hoogopgeleide allochtonen. Ook heb ik het niet uitsluitend over werkgevers die goed gekwalificeerde mensen weigeren omdat ze bang zijn voor problemen. Vluchtelingen krijgen tegenwoordig namelijk onvoldoende kans om aan werk te komen, want werkgevers zijn — niet door de minste politici — bang gemaakt voor allochtonen en hun problemen. Waar ik het over heb is dat een zeer belangrijke voorwaarde voor goede participatie van vluchtelingen en allochtonen is geëlimineerd, namelijk: een goede sfeer in de maatschappij. En minstens even belangrijk: het zelfvertrouwen van deze mensen, dat nu is vernietigd of ernstig beschadigd.

Natuurlijk is dit niet de enige reden waarom bepaalde mensen in de maatschappij niet slagen. Er zijn reële problemen met bepaalde allochtone groepen. In het verleden zijn ook fouten gemaakt. Maar de hele groep van 1 miljoen mensen dus maar stigmatiseren, is onterecht. Dan vervangen we fouten uit het verleden met nieuwe fouten.

Ik durf mijn zakelijke contacten in het Midden-Oosten en Afrika niet te vertellen dat bij aankomst in Nederland zij direct door het bedrijfsleven verwelkomd worden en dat alle deuren voor hun open staan. En dat ze vervolgens door politici tot allochtoon gedoopt worden. Dat hun kinderen op school opmerkingen krijgen. En dat de kans groot is dat hun kinderen niet met hun vrienden naar cafés mogen.

Ik zal ze absoluut niet willen vertellen dat het leed met hun en hun kinderen niet geleden is. Maar dat hun kleinkinderen, die nog geboren moeten worden, gedoemd zijn als allochtoon in Nederland te leven. En ik kan u verzekeren dat dat tegenwoordig geen pretje is.

Nu, veel meer dan voorheen, voelen we ons bedreigd, beledigd, in een hoekje gedreven en genoodzaakt ons te verdedigen. Opeens zijn wij allochtonen die zelfs opnieuw een test voor Nederlands moeten afleggen en inburgeren. We moeten bewijzen dat we het waard zijn Nederlander te blijven. Mijn kinderen worden op school en op straat aangesproken als allochtonen, terwijl ze niet eens weten wat het is. Een van de zwartste dagen van mijn leven was, kortgeleden, toen mijn 8-jarige zoontje mij vroeg: ‘Pap ben ik wel een allochtoon?’

Toen ik met schaamte ‘ja’ antwoordde, zei hij: ‘Ik wil geen allochtoon zijn. Jij bent wel een allochtoon. Je bent hier niet geboren. Ik wel. Ik ben autochtoon!’ Mijn oudste zoon die intussen in het derde jaar van de opleiding civiele techniek in Rotterdam zit, wordt in cafés en disco’s geweigerd terwijl zijn vrienden wel naar binnen mogen. Ouders kunnen zich denk ik voorstellen hoe schuldig ik me voel dat mijn keuze naar Nederland te gaan en te blijven mijn onschuldige kinderen zoveel pijn bezorgt. Een pijn waar zij en ook mijn vrouw — net als ik een allochtoon TU-Delft-ingenieur — elke dag mee geconfronteerd worden.
Helaas ben ik niet de enige die zich de laatste jaren zo gevoeld heeft. Ik weet van de wanhoop en zelfmoorden van asielzoekers in asielzoekerscentra in Nederland. Ik weet van woede en machteloosheid die bij heel veel onschuldige mensen is ontstaan door deze oneerlijke behandeling en zieke sfeer.

Alleen al dit jaar kan ik uit mijn directe omgeving vier hoogopgeleide allochtonen opsommen die zijn vertrokken of met de gedachte spelen te vertrekken. Die mensen zijn geen uitzondering . We kennen allemaal de Somaliërs die ons land verlaten om in Engeland te ondernemen. En we kennen de Turkse hoogopgeleiden die teruggaan naar Turkije.

Natuurlijk spelen daarbij meer factoren een rol. Vergeleken met de VS, Canada en zelfs onze buren zijn salarissen hier altijd al lager. Hetzelfde geldt voor de kansen voor een bedrijf starten en doorgroeien. Maar je kon wel zeggen dat Nederland een beschaafde maatschappij is en dat Nederlanders openstaan voor andere ideeën en culturen.

Ik ben getuige van een jonge stroom allochtonen die zijn best doet in Universiteiten en hogescholen. Overtuigend zullen zij onze prestaties overtreffen. Maar er zijn ook veel allochtone studenten en leerlingen die geen stageplek vinden, gewoonweg omdat ze allochtoon zijn en daardoor studievertraging oplopen en mentaal een deuk krijgen. Terwijl juist zij zich moeten en willen inzetten om de economie van Nederland nog meer te laten bloeien.

Daarom valt aan een weldenkend mens niet uit te leggen dat we nu mensen in groepen plaatsen op basis van de geboorteplaats van een van hun ouders. Dat we vervolgens alle mensen in deze categorie over een kam scheren en van alles over ze roepen en beslissen. Dat rechtse politici er een kunst van maken om rechtse kiezers nog meer angst in te boezemen voor de allochtone groep. En het is helemaal niet uit te leggen dat het lot van deze groep bepaald is voordat deze mensen zelfs geboren zijn. Dat de kinderen gedoemd zijn dit lot te accepteren. Aan Frank den Butter, hoogleraar economie aan de Vrije Universiteit Amsterdam, heb ik beloofd te helpen met het verder ontwikkelen van zijn Amsterdam Trade University waar hij nu druk aan werkt. Met hem ben ik het eens: Nederland is een handelsland — tevens de titel van zijn WRR-rapport. Laten we het zo houden.

Voetnoot:

Navid Otaredian heeft een ingenieursbureau, is directeur van het re-integratiebedrijf Advexis voor hoogopgeleide allochtonen, is oprichter van twee businessclubs die ten doel hebben om ondernemerschap onder allochtonen te bevorderen en Nederlandse bedrijven te helpen in het buitenland. Tevens is hij verbonden aan De Baak Management Centrum VNO-NCW en zit hij in het bestuur van MKB Delft .