Kop:
Een zieke sfeer
Auteur:
Navid Otaredian
illustratie:
meinbert gozewijn van soest Woordkader:
We voelen ons bedreigd,
beledigd en in een hoekje gedreven
Intro:
De huidige politiek van scheiding in allochtoon en
autochtoon levert Nederland grote economische schade op. Van een tolerante
samenleving is Nederland verworden tot een land waar allochtonen worden
nageroepen. Nederland is de beschaving voorbij.
Tekst:
Zeven jaar geleden antwoordde ik op een vraag van een journalist
over mijn ideeën over de integratie van allochtonen in Nederland
dat ‘werk, studie en zelfvertrouwen nodig zijn voor integratie’.
Nederland is mijn land en het land waar ik als vluchteling een
veilige haven heb gevonden. Nederland gaf mij de kans mijn capaciteiten
te benutten en te worden wat ik nu ben.
Nederland is groot geworden omdat de samenleving openstond voor
andere culturen en mensen. Ik had tot een paar jaar terug het
gevoel een Nederlander te zijn en dat mijn kinderen hier als normale
Nederlanders kunnen opgroeien. Maar helaas is het anders gegaan.
Als trouw burger en gedreven ondernemer die al jaren probeert
het Nederlandse bedrijfsleven te helpen zich verder te internationaliseren
en een betere concurrentiepositie te verkrijgen, kan ik nu niet
stil blijven. Hoogopgeleide allochtone mensen in Nederland vinden
de sfeer in Nederland bedreigend en fout. Investeerders die ik
in het Midden-Oosten en Afrika spreek, vinden dat Nederland en
Nederlanders de migranten en buitenlanders niet mogen. Dit schrikt
hun af om zich hier te vestigen en te investeren.
Economische groei staat prominent in de verkiezingsprogramma's
van de politieke partijen. Onderzoek dan ook hoe groot de economische
schade is die veroorzaakt wordt door de politiek van scheiding
van Nederland in allochtoon en autochtoon en door de verallochtonisering
van 1 miljoen Nederlanders met een andere oorsprong. Ik heb het
niet alleen over het afschrikwekkende effect voor buitenlandse
investeerders. Ik heb het niet alleen over vertrekkende hoogopgeleide
allochtonen. Ook heb ik het niet uitsluitend over werkgevers die
goed gekwalificeerde mensen weigeren omdat ze bang zijn voor problemen.
Vluchtelingen krijgen tegenwoordig namelijk onvoldoende kans om
aan werk te komen, want werkgevers zijn — niet door de minste
politici — bang gemaakt voor allochtonen en hun problemen.
Waar ik het over heb is dat een zeer belangrijke voorwaarde voor
goede participatie van vluchtelingen en allochtonen is geëlimineerd,
namelijk: een goede sfeer in de maatschappij. En minstens even
belangrijk: het zelfvertrouwen van deze mensen, dat nu is vernietigd
of ernstig beschadigd.
Natuurlijk is dit niet de enige reden waarom bepaalde mensen in
de maatschappij niet slagen. Er zijn reële problemen met
bepaalde allochtone groepen. In het verleden zijn ook fouten gemaakt.
Maar de hele groep van 1 miljoen mensen dus maar stigmatiseren,
is onterecht. Dan vervangen we fouten uit het verleden met nieuwe
fouten.
Ik durf mijn zakelijke contacten in het Midden-Oosten en Afrika
niet te vertellen dat bij aankomst in Nederland zij direct door
het bedrijfsleven verwelkomd worden en dat alle deuren voor hun
open staan. En dat ze vervolgens door politici tot allochtoon
gedoopt worden. Dat hun kinderen op school opmerkingen krijgen.
En dat de kans groot is dat hun kinderen niet met hun vrienden
naar cafés mogen.
Ik zal ze absoluut niet willen vertellen dat het leed met hun
en hun kinderen niet geleden is. Maar dat hun kleinkinderen, die
nog geboren moeten worden, gedoemd zijn als allochtoon in Nederland
te leven. En ik kan u verzekeren dat dat tegenwoordig geen pretje
is.
Nu, veel meer dan voorheen, voelen we ons bedreigd, beledigd,
in een hoekje gedreven en genoodzaakt ons te verdedigen. Opeens
zijn wij allochtonen die zelfs opnieuw een test voor Nederlands
moeten afleggen en inburgeren. We moeten bewijzen dat we het waard
zijn Nederlander te blijven. Mijn kinderen worden op school en
op straat aangesproken als allochtonen, terwijl ze niet eens weten
wat het is. Een van de zwartste dagen van mijn leven was, kortgeleden,
toen mijn 8-jarige zoontje mij vroeg: ‘Pap ben ik wel een
allochtoon?’
Toen ik met schaamte ‘ja’ antwoordde, zei hij: ‘Ik
wil geen allochtoon zijn. Jij bent wel een allochtoon. Je bent
hier niet geboren. Ik wel. Ik ben autochtoon!’ Mijn oudste
zoon die intussen in het derde jaar van de opleiding civiele techniek
in Rotterdam zit, wordt in cafés en disco’s geweigerd
terwijl zijn vrienden wel naar binnen mogen. Ouders kunnen zich
denk ik voorstellen hoe schuldig ik me voel dat mijn keuze naar
Nederland te gaan en te blijven mijn onschuldige kinderen zoveel
pijn bezorgt. Een pijn waar zij en ook mijn vrouw — net
als ik een allochtoon TU-Delft-ingenieur — elke dag mee
geconfronteerd worden.
Helaas ben ik niet de enige die zich de laatste jaren zo gevoeld
heeft. Ik weet van de wanhoop en zelfmoorden van asielzoekers
in asielzoekerscentra in Nederland. Ik weet van woede en machteloosheid
die bij heel veel onschuldige mensen is ontstaan door deze oneerlijke
behandeling en zieke sfeer.
Alleen al dit jaar kan ik uit mijn directe omgeving vier hoogopgeleide
allochtonen opsommen die zijn vertrokken of met de gedachte spelen
te vertrekken. Die mensen zijn geen uitzondering . We kennen allemaal
de Somaliërs die ons land verlaten om in Engeland te ondernemen.
En we kennen de Turkse hoogopgeleiden die teruggaan naar Turkije.
Natuurlijk spelen daarbij meer factoren een rol. Vergeleken met
de VS, Canada en zelfs onze buren zijn salarissen hier altijd
al lager. Hetzelfde geldt voor de kansen voor een bedrijf starten
en doorgroeien. Maar je kon wel zeggen dat Nederland een beschaafde
maatschappij is en dat Nederlanders openstaan voor andere ideeën
en culturen.
Ik ben getuige van een jonge stroom allochtonen die zijn best
doet in Universiteiten en hogescholen. Overtuigend zullen zij
onze prestaties overtreffen. Maar er zijn ook veel allochtone
studenten en leerlingen die geen stageplek vinden, gewoonweg omdat
ze allochtoon zijn en daardoor studievertraging oplopen en mentaal
een deuk krijgen. Terwijl juist zij zich moeten en willen inzetten
om de economie van Nederland nog meer te laten bloeien.
Daarom valt aan een weldenkend mens niet uit te leggen dat we
nu mensen in groepen plaatsen op basis van de geboorteplaats van
een van hun ouders. Dat we vervolgens alle mensen in deze categorie
over een kam scheren en van alles over ze roepen en beslissen.
Dat rechtse politici er een kunst van maken om rechtse kiezers
nog meer angst in te boezemen voor de allochtone groep. En het
is helemaal niet uit te leggen dat het lot van deze groep bepaald
is voordat deze mensen zelfs geboren zijn. Dat de kinderen gedoemd
zijn dit lot te accepteren. Aan Frank den Butter, hoogleraar economie
aan de Vrije Universiteit Amsterdam, heb ik beloofd te helpen
met het verder ontwikkelen van zijn Amsterdam Trade University
waar hij nu druk aan werkt. Met hem ben ik het eens: Nederland
is een handelsland — tevens de titel van zijn WRR-rapport.
Laten we het zo houden.
Voetnoot:
Navid Otaredian heeft een ingenieursbureau, is directeur van het
re-integratiebedrijf Advexis voor hoogopgeleide allochtonen, is
oprichter van twee businessclubs die ten doel hebben om ondernemerschap
onder allochtonen te bevorderen en Nederlandse bedrijven te helpen
in het buitenland. Tevens is hij verbonden aan De Baak Management
Centrum VNO-NCW en zit hij in het bestuur van MKB Delft .
|